معنی ضرب المثل فارسی؛ قسم روباه را باور کنیم یا دم خروس را - وبلاگ آقای رضایی

به گزارش وبلاگ آقای رضایی، ضرب المثل قسم روباه را باور کنیم یا دم خروس را، پیشینه ای مجذوب کننده دارد و به خروسی مربوط می گردد که بسیار خوشگل و مغرور است و همین غرورش او را به خطر می اندازد. در خواندن این مقاله با خبرنگاران همراه باشید.

تاریخچه ضرب المثل قسم روباه را باور کنیم یا دم خروس را

در روزگاران گذشته، خروسی در جنگلی زندگی می کرد که بسیار خوشگل و خوشرنگ بود و اهالی جنگل به او خروس زری، پیرهن پری می گفتند. او خیلی خودشیفته و از خودراضی بود و به هیچ کس اعتنایی نمی کرد.

او سگی داشت که همواره از او به شدت محافظت می کرد تا اتفاقی برایش رخ ندهد. یک روز سگ نزد خروس مغرور رفت و به او گفت: من امروز می خواهم به دشت و صحرا بروم. در نبود من از خانه ات بیرون نیا و اگر کسی در لانه ات را زد، به او توجهی نکن. چون ممکن است حیوانات وحشی از فرصت استفاده نمایند و تو را بخورند.

خروس نیشخندی زد و گفت: نترس. من حواسم به همه چیز هست و هیچکس جرات ندارد نزدیک خانه من گردد. سگ وفادار بوسه ای بر پیشانی خروس زد و رفت.

هنگامی که سگ از خانه بیرون آمد، روباهی از آنجا می گذشت و دریافت که سگ مهربون به کوه می رود. به فکر فرو رفت با خودش گفت: این برترین موقعیت است و اگر خروس را نخورم دیگر فرصت مناسب پیدا نخواهم کرد. سپس در گوشه ای پنهان شد تا سگ کاملا دور گردد.

مدتی بعد روباه به سمت لانه خروس آمد. نیم نگاهی به خانه او کرد و دید خروس از خودراضی جلوی آینه ایستاده و می گوید: من زیباترین خروس این جنگل هستم و از همه قوی ترم. روباه لبخندی زد و آغاز به آواز خواندن کرد.

خروس صدای روباه را شنید و بسیار عصبانی شد و گفت: هم صدایت گوش خراش است و هم بسیار زشت هستی. من زیباترینم و صدای من آرامش بخش دل و جان اهالی جنگل است.

روباه بلند بلند خندید و گفت: تو که ادعای زیبایی می کنی چرا خودت را در خانه حبس کردی. بیا بیرون تا همه حیوانات بدانند که خوشگل ترین و خوش صداترین حیوان جنگل هستی.

خروس بیچاره نمی دانست که چه عاقبت بدی در انتظارش است. او از خانه اش خارج شد و روباه بلافاصله او را با دندان هایش گرفت و از آنجا دور شد و او را داخل کیسه ای با دست و پای بسته انداخت و در بالای درختی پنهان کرد.

خروس خودشیفته فریاد زد: یکی من را نجات بدهد اما هیچکس در آنجا نبود. در همین حین سگ صدای خروس را شنید و فورا به یاری او شتافت. وقتی به روباه رسید به او گفت خروس زری را این اطراف ندیدی؟ روباه هم قسم خورد که خروس را ندیده و بی اطلاع است.

ناگهان چشمان تیزبین سگ به بالای درخت افتاد که دم خروس از کیسه ای بیرون آمده است. به روباه گفت: قسم تو را باور کنم یا دم خروس که از کیسه بیرون آمده است. روباه سرش را بالا آورد و با خود گفت: ای دل غافل. دم خروس نمایان است و من اصلا حواسم نیست. سپس از آنجا فرار کرد.

سگ مهربان خروس را با خودش به خانه برد و از او خواست تا غرورش را کنار بگذارد و به هیجکس اعتماد نکند.

از آن دوران تا به امروز، اگر کسی سخنی را به دروغ بیان کند، اما نشانه هایی مبنی بر اینکه حرف او حقیقت ندارد وجود داشته باشد، ضرب المثل زیر را برایش بکار می برند:

قسم روباه را باور کنیم یا دم خروس را