9 حقیقت تلخ درباره تماشای انیمیشن های قدیمی که احتمالا نمی دانستید - وبلاگ آقای رضایی

به گزارش وبلاگ آقای رضایی، تاریخچه انیمیشن بسیار فراتر از آن چیزی است که همه فکر می نمایند؛ مورخان استدلال می نمایند که حتی بعضی از نقاشی هایی که در غارها کشف شده اند نشان دهنده کوشش انسان های نخستین برای خلق تصاویر متحرک و تعریف داستان هایشان به زبان تصویر است. وقتی کسی می خواهد انیمیشن های قدیمی دیدن کند، گزینه های زیادی برای انتخاب وجود دارد. هرچه کارتون های بیشتری ساخته گردد، تعداد آثار کلاسیک هم به همان نسبت افزایش پیدا می نماید. با این حال، دیدنی یک کارتون قدیمی همواره آسان نیست.

اینکه انیمیشن های قدیمی دقیقا به چه آثاری گفته می گردد بستگی به این دارد که از چه کسی بپرسید. برای بعضی از مردم، این دو کلمه، کارتون های نوستالژیک و سیاه و سفیدی را که در سینما تماشا می کردند تداعی می نماید، با افکاری که آن ها را به روزهای اولیه انیمیشن بازمی گردانند. برای دیگران، کارتون های دهه 1990 یا حتی همین چند سال پیش قدیمی به حساب می آیند. صرف نظر از دهه، معمولا مانع های زیادی برای بازبینی کارتون های قدیمی وجود دارد که در ادامه 9 نمونه از آن ها را نام بردیم.

9. بعضی از انیمیشن های قدیمی به راحتی در طول زمان از بین رفته و به دست فراموشی سپرده شده اند

هواداران انیمیشن عموما بر سر این توافق دارند که سفیدبرفی و هفت کوتوله (Snow White and the Seven Dwarfs) محصول دیزنی، خالق اولین های زیادی در جهانی انیمیشن بود. سفیدبرفی اولین فیلم بلند انیمیشنی بود که با سِل انیمیشن (پویانمایی روی طلق) و به صورت رنگی ساخته شد.

هنگامی که بسیاری از انیمیشن های اولیه در طول زمان از بین رفته اند، این سوال مطرح می گردد که اولین فیلم بلند انیمیشنی به واقع کدام است. فیلم های فراموش شده و از بین رفته ای وجود دارند که تصور می گردد اولین انیمیشن بلند فراوری شده حتی قبل از سفیدبرفی باشد، مانند یک حواری (El Apostol) محصول 1917.

با این حال، این تنها بخشی از مشکل است؛ بسیاری از انیمیشن ها و فیلم های کوتاه قدیمی به سادگی در طول زمان به دست فراموشی سپرده می شوند. بعضی حتی ناتمام بوده و تا زمانی که به نحوی دوباره بازسازی نشوند، هرگز نمی توان به مقدار دیگر آثار مشابه از آن ها لذت برد.

8. انیماتورها به زمان احتیاج دارند تا از آثار خود بهره برداری نمایند

هیچ آدمی در هیچ کاری استاد به جهان نمی آید. بنابراین، طبیعتا اولین آثار بیشتر انیماتورها و حتی استودیوها احتمالا به مقدار کارهای بعدی آن ها حتی با وجود مجذوب کنندهیت های مختص خود، پیچیده نخواهد بود. توسعه ترفندها و فناوری برای یاری به اجرای روان تر انیمیشن و کشف اینکه چه چیزی کار می نماید و چه چیزی نه، ممکن است زمان بر باشد.

این به ویژه در خصوص انیمیشن های اولیه آن هم زمانی که کل این ژانر نوپا بوده و روزهای اولیه حیات خود را سپری می نموده، صادق است. به همین علت، تعدادی از انیمیشن های اولیه را می توان بیش از هر چیز دیگری تجربی دانست.

7. مدتی طول می کشد تا انیماتورها سبک شخصی خود را بهبود ببخشند

حتی با وجود تکنولوژی مناسب، انیماتورها و استودیوها به زمان احتیاج دارند تا روش و سبک خود را پیدا نمایند. شخصیت های کارتونی اغلب قبل از اینکه به نمادهای محبوب و آشنای هواداران تبدیل شوند، تغییرات مختلفی را تجربه می نمایند. به عنوان مثال، بتی بوپ (Betty Boop)، سگی بود که در بعضی از انیمیشن های کوتاه دیده می شد. بتی در نهایت به یک دختر جوان تبدیل شد و گوش های آویزان او تبدیل به گوشواره حلقه ای معروفش شدند.

حتی صنعت انیمیشن به طور کل می تواند این موضوع را منعکس کند. چرا که بیشتر فیلم های انیمیشن بلند اولیه در واقع با استفاده از مدل های عروسکی یا برش های کاغذی با استاپ موشن ساخته می شدند. این روش ادامه داشت تا زمانی که سفید برفی و هفت کوتوله دیزنی به اولین فیلم بلند انیمیشن سِل تبدیل شد که این قالب برای چندین دهه بر فیلم های انیمیشن بلند تسلط پیدا کرد.

6. بینندگان مدرن همواره متوجه هدف معین شده نمی شوند

برای بعضی از کارتون های قدیمی تر، انیمیشن تنها بخشی از نمایش کلی بود و اغلب به گونه ای استفاده می شد که تنها انعکاسی از کل داستان باشد. به همین علت، لذت بردن از آن ها همانطور که در ابتدا معین و هدف گذاری شده بودند سخت است. بسیاری از انیمیشن های دوران صامت با هدف پخش موسیقی زنده در کنار آن ساخته شدند. حتی چند ملودی کلاسیک در سری انیمیشن های مری (Merrie) شوخی هایی با نقطه هدف تماشاگران حاضر در سینما ساخته بودند، که هنگام پخش از تلویزیون به آن مقدار موثر واقع نمی شوند.

برای بینندگان فیلم گرتی دایناسور (Gertie the Dinosaur) اثر وینسوی مک کی، شگفت انگیز است که بدانند این کارتون در اصل بخشی از یک نمایش وودویل (گونه ای از نمایش سرگرم نماینده و مفرح که شامل پایکوبی و موسیقی و برنامه کمدی و بسیاری هنرهای دیگر می شد) بوده است. در طول اجرا، یک بازیگر به نام مک کی، ترفندهایی مانند وادار کردن گرتی به خوردن غذایی که برایش پرتاب می گردد و حتی سوار کردن او به دوردست ها را شبیه سازی کرد. البته، حتی مک کی نیز در این مورد آینده نگری داشت و یک نسخه تجاری سازی شده با پیش گفتار لایو اکشن و میان نویس های اضافه شده ساخت.

5. برای تماشای انیمیشن های قدیمی باید به سینما می رفتید

امروزه، مردم راه های زیادی برای تماشای انیمیشن های مورد علاقه خود، چه به وسیله تلویزیون، رایانه، گوشی هوشمند یا دستگاه های مختلف دیگر دارند. اما انیمیشن های قدیمی به این راحتی در دسترس نبودند. مردم معمولا برای تماشا هر یک از آن ها باید به سینما می رفتند. مسلما بسیاری از انیمیشن های کلاسیک برای آیندگان حفظ شده اند، اما حتی فناوری مورد استفاده برای پخش انیمیشن های قدیمی تر نیز می تواند اوضاع را پیچیده کند.

برای مثال، کوشش اولیه برای اجازه دادن به بچه ها برای لذت بردن از انیمیشن در خانه، با پروژکتورهای اسباب بازی همراه بود، که باید به صورت دستی ساخته می شد و با تصاویر کمیک متحرک محدودی که به طور خاص برای این فناوری ساخته شده بودند، ارائه می شد. به طور مشابه، انیمیشن های نه چندان معروف که تنها بر روی نوارهای ویدئویی منتشر شده اند، اگر با فرمت های دیگر ذخیره نشوند، ممکن است در سال های آینده با مشکل مشابهی روبرو شوند.

4. انیمیشن ها ممکن است آسیب ببینند (و کوشش برای ترمیم همواره جواب نمی دهد)

حتی کارتون هایی که هنوز در دسترس قرار دارند و می توان آن ها را به راحتی تماشا کرد، ممکن است در طول سال ها آسیب ببیند. به عنوان مثال، کارتون ها ممکن است در ابتدا رنگی ساخته شده باشند، اما امروزه فقط در نسخه های کپی شده سیاه و سفید وجود دارند. حتی با وجود کوشش هایی که برای بازیابی انیمیشن صورت می گیرد، ممکن است همه چیز در ترجمه دیجیتال از بین برود.

حذف خش و آسیب از انیمیشن خطر حذف کل آن را نیز به همراه دارد. حتی رنگ ها هم می توانند تغییر نمایند. رنگ آمیزی مجدد کارتون های سیاه و سفید، در کوشش برای مجذوب کننده تر کردن آن ها، گاهی اوقات می تواند نتیجه معکوس داشته باشد. این کار نه تنها گاهی اوقات کارتون را غیرعادی جلوه می دهد، بلکه می تواند منجر به وقوع اشتباهاتی نیز گردد. به عنوان مثال، یک نسخه رنگی از کارتون بتی بوپ، با عنوان شنل قرمزی حواس پرت (Dizzy Red Riding Hood)، علی رغم عنوان آن که به قرمز بودن شنل شخصیت اصلی اشاره می نماید، در نسخه بازسازی و رنگ آمیزی شده، شنل به رنگ قهوه ای روشن در آمده است.

3. کارتون های با مالکیت عمومی و بدون حق حق انتشار از اهمیت کمی برخوردارند

انیمیشن هایی با مالکیت عمومی آمیزه ای از خوبی ها و بدی ها هستند. از یک طرف، پیدا کردن کارتون های کلاسیک را برای هواداران انیمیشن آسان تر می نماید، به خصوص اگر به صورت آنلاین منتشر شوند و احتیاجی به دریافت حق حق انتشار نداشته نباشند. اما ورود به حوزه عمومی می تواند به این معنا باشد که این کارتون ها همواره آن قدر که شایسته شان است، مورد احترام و اهمیت قرار نمی گیرند.

گاهی اوقات کارتون های قدیمی تر در ویدیوهای تلفیقی منتشر می شوند که آن ها را با انیمیشن های کوتاه نامرتبط ترکیب می نمایند، یا به عنوان فیلم های از رده خارج شده و بی ارزش تلقی می شوند. در دسترس بودن به این معنی است که آن ها نسبت به آثار مدرن تر به ندرت مورد تحسین و اعتبار قرار می گیرند. به هر حال، وقتی تماشای چیزی آسان باشد، روبروه با چنین خطرهایی هم بدیهی است.

2. این خطر برای انیمیشن های قدیمی وجود داشت که یک شبه کهنه شوند

بسیاری از انیمیشن ها و فیلم های قدیمی تر حتی اگر واقعا برایشان در نظر هم گرفته نشده باشد، به عنوان آثار تاریخی ظاهر می شوند. ساده ترین آثار می توانند در عرض چند سال کهنه و قدیمی شوند. حتی کارتون هایی که در یک پادشاهی افسانه ای یا در آینده ای دور اتفاق می افتند، به دهه ای که در آن اکران شده اند اشاره می نمایند. چیزی به سادگی نشستن سیمپسون ها (Simpsons) برای شام بره می تواند به قدمت یک انیمیشن اشاره کند.

از آنجایی که فراوری انیمیشن ممکن بود زمان زیادی به طول بینجامد، این خطر برای بعضی از عناصر وجود داشت تا زمان انتشارشان قدیمی شوند. گفته می گردد، این می تواند اثر معکوس داشته باشد؛ برای مثال علی رغم اینکه کارتون های معروف بتی بوپ در دهه 1930 منتشر می شدند بینندگان مدرن به ندرت متوجه چیزی غیرعادی در خصوص دهه بیستی بودن این انیمیشن می شوند.

1. کارتون های قدیمی تر ممکن است مانند آثار مدرن هواداران مشخصی نداشه باشند

امروزه، تنها تماشای یک انیمیشن بخشی از تفریح آن به حساب نمی آید. بحث در خصوص آن ها، به اشتراک گذاری صحنه ها و تصاویر مورد علاقه با دیگر هواداران می تواند از دیگر تفریح های مرتبط باشد. بعضی از کارتون های قدیمی هواداران خود را دارند. با این حال، فرهنگ طرفداری مدرن امروز بسیار بیشتر از سال های گذشته قابل درک و دسترسی است.

به همین علت، هواداران انیمیشن احتمالا در بحث و گفتگو درباره عشق خود به انیمیشن های قدیمی تر و گمنام، شرایط سخت تری نسبت به هواداران انیمیشنی که امروز از تلویزیون پخش می گردد، دارند. به همین ترتیب، هواداران اغلب دوست دارند در خصوص هنر مفهومی و ایده های اولیه فراوری یک اثر تحقیق نمایند. یافتن این موضوع ها برای فراوریات قدیمی سختتر است.

منبع: cbr