کودک آزاری مدرن؛ از اپیلاسیون تا آموزش های خصوصی خاص - وبلاگ آقای رضایی

به گزارش وبلاگ آقای رضایی، روزنامه اعتماد نوشت: آنالیز های میدانی نشان می دهد که جراحی های زیبایی و اپیلاسیون بچه ها درحال توسعه است.

یک جست وجوی ساده گوگل به سادگی شما را به ده ها شماره تماس مرتبط با اپیلاسیون می رساند و تماس تصادفی با هرکدام از این شماره ها از شدت گرفتن مراجعه بچه ها برای اپیلاسیون حکایت دارد؛ معمولا هم دخترانی زیر 18 سال که همراه با نزدیکان خود به چنین مراکزی مراجعه می نمایند و اگر پزشک مجوز را صادر کند و کودک توان تحمل درد این کار را داشته باشد، پا به الگوی تعریف شده از زیبایی و مدروز می گذارد.

درباره جراحی های زیبایی مانند رینوپلاستی یا همان عمل بینی، هم تا میزان ای همین ماجرا وجود دارد و حتی در پایگاه اطلاع رسانی چندین پزشک و بیمارستان معتبر هم حداقل سن تعریف شده برای این جراحی 14 سال است. حکایت، اما به جهانی زیبایی و مد خلاصه نمی گردد و در اینستاگرام و دیگر شبکه های اجتماعی از یک طرف و در جهانی واقعی هم از زمین های ورزش و فوتبال گرفته تا مدارس و کلاس های خصوصی و آموزش های متنوع در سمت دیگر، قصه بچه هاِ کودکی ندیده است و حقوقی که به راحتی و بعضا با هدف یاری به آینده کودک و پیشرفتش، نادیده گرفته می گردد.

نادیده گرفتن حق کودکی کردن بچه ها، حالا بحثی جدی در جامعه ایران است و کمتر جامعه شناس، روانشناس و فعال حوزه حقوق کودکی را می توان پیدا کرد که در این باره هشدار نداده باشد؛ هرچه هست، اما به نظر نمی آید این هشدار ها چندان اثرگذار بوده باشد و بررسی های میدانی از شدت گرفتن بچه ها بزرگسال حکایت دارد؛ افرادی که سن زیر 18 سال دارند، اما زندگی آن ها در بعضی موارد مشابه بزرگسالان است.

مورد تازه، اما کودکی است که هنوز سنش دو رقمی نشده با سه تیم فوتبال قرارداد بسته و لغو نموده و چندین میلیون نفر هم در شبکه های اجتماعی او را دنبال می نمایند. کودکی که به روایت کارشناسان و فعالان حوزه حقوق کودک، در بسیاری از موارد حق کودکی اش زیر پا گذاشته شده و سلامتش به خطر افتاده است. این مثال، اما تنها یک مورد از پرونده ای قطور و آزار هایی متنوع، ولی به ظاهر مدرن است.

آشوبی، مربی حرفه ای فوتبال: فشار والدین روی بچه ها و مربی واقعا زیاد است

فرزاد آشوبی، بازیکن پیشین تیم های استقلال، پرسپولیس و تیم ملی فوتبال ایران که هم اکنون مربی حرفه ای فوتبال پایه در ایران است هم روایت های متفاوتی از تجربه مربی گری خود را در مصاحبه با اعتماد مطرح می نماید.

او در پاسخ به این پرسش که فشار والدین روی بچه ها در حوزه ورزش و فوتبال چه میزان واقعیت دارد، می گوید: درباره وجود فشار، متاسفانه باید جواب مثبت بدهم. در این یکسال گذشته که در فوتبال پایه بودم به عینه دیدم که چقدر دانش ضعیف است و چقدر خواسته ها از سوی والدین زیاد است و حالت فشار به خود گرفته است. البته نمی خواهم این موضوع را همه شمول بدانم، اما گسترده است و به کودک و ورزش حرفه ای ضربه می زند؛ چه در بخش آموزش و چه در بخش روانی.

این مربی حرفه ای فوتبال ایران درباره آثار این رفتار ها بر بچه ها هم می گوید: وقتی که درباره بچه ها در چنین سن پاینی چنین اتفاقی رخ دهد، کنترل و جبران آن بسیار سخت و عملا نشدنی است. این هم درحالی است که ما عملا فوتبال پایه نداریم و استعدادیابی درستی صورت نمی گیرد. یعنی در شرایطی که امکان رشد برای بچه ها وجود ندارد خود به خود بعضی والدین به سمت چنین خواسته هایی می روند.

آشوبی درباره ریشه این شرایط هم به نبود آموزش های مناسب اشاره می نماید و در شرح می گوید: وقتی ساختار آموزشی و پرورشی درست نیست و والدین آموزش درسی درباره فرهنگ ورزشی و فوتبالی ندیده اند، این انتظار ها شکل می گیرد. وقتی یک خانواده یک استعداد دارد باید فرهنگ پیشرفت و رشد را داشته باشد؛ و این را باید کسانی که کار ریشه ای انجام می دهند پاسخ دهند. من به عنوان یک مربی که در یکسال 8-7 بار با والدین صحبت می کنم متوجه می شوم چقدر انتظارات عجیب است، ولی این کار من مربی نیست، چون کار زمان بر، تخصصی و علمی است. در شرایطی که دانش پایینی وجود دارد شاهد مسائل و رفتاری هستیم که حالا حالا ها بچه ها فراوانی را قربانی می گیرد.

بازیکن پیشین تیم ملی فوتبال ایران درباره فشار به بچه ها فوتبافهرست از سوی والدین هم می گوید: در تجربه من هم این موارد زیاد بوده است، چون اولین تجربه جدی و رسمی من در فصل گذشته و در نوجوانان بود خیلی رفتار ها برایم عجیب بود. به عنوان مثال در بازی دوم فصل (بازی دوم از 30 بازی) من بازیکنی را تشخیص دادم که در فهرست نباشد و دلایل فنی و حرفه ای داشت، ولی یکی از اولیا فردا با من تماس گرفت که اگر اجازه بدهید بچه من دیگر سر تمرین نیاید! یعنی شما حجم تفکرات اشتباه و نادرست را ببینید آن هم در بازی دوم. دلیل؟ چون در فهرست نبود و می گفت به نظرم شما اعتقادی به این بچه ندارید! پدر می گفت بچه من باید از این تیم جدا گردد، اما آن بچه 15ساله دلش نمی خواست از تیم جدا گردد و اصلا موافق رفتار پدر نبود، اما چنین تصمیمی گرفته بود. خوشبختانه در نهایت پذیرفت که صبوری نمایند و همان بازیکن تبدیل به رکن اصلی تیم ما شد و چنان بازی هایی انجام داد که آن پدر نسبت به رفتاری که با من داشت و آن خواسته غیرمنطقی اظهار پشیمانی و عذرخواهی کرد. این مورد خوب و با نتیجه مناسب است، اما بسیاری از موارد چنین نتیجه ای ندارند. می خواهم این را بگویم که خواسته های والدین در بعضی موارد در تعارض با ورزش حرفه ای و حتی آینده کودک و پیشرفت آن است.

کودک آزاری نادیده گرفتن سلامت جسمی و روانی کودک است

طاهره پژوهش مدیرعامل انجمن حمایت از حقوق بچه ها ریشه بسیاری از موارد کودک آزاری را الگوسازی ها در جامعه می داند. او درباره حقوق کودک و آزار های مدرن رایج شده و راه چاره مقابله با این روند هم می گوید: من فکر می کنم اولین قدم در این زمینه آشنایی والدین با حقوق بچه ها است؛ با وجود اینکه ماده 41 پیمان نامه حقوق کودک اشاره دارد که دولت ها موظفند به والدین بچه ها آموزش حقوق کودک دهند و این کنوانسیون را جمهوری اسلامی ایران هم امضا نموده و پذیرفته است، اما چندان خبری از این آموزش در جامعه نیست. بحثم این است که بچه ها باید با حقوق خود آشنا باشند و با وجود تلاشی که بار ها ما انجام دادیم که آموزش حقوق کودک وارد کتاب درسی و مدارس گردد، اما متاسفانه این اتفاق رخ نداده است. هدف این بود که این آموزش تسری پیدا کند به والدین، اما رخ نداده است. علاوه بر این تلویزیون که یک رسانه ملی است می تواند مروج و آموزش دهنده حقوق کودک باشد، اما این اتفاق هم رخ نداده است.

این فعال حوزه حقوق بچه ها درباره دیگر حقوق بچه ها و مفاد کنوانسیون حقوق کودک هم می گوید: حق بقا و رشد همه جانبه، تامین منافع عالیه کودک، عدم تبعیض و درنظر گرفتن مشارکت بچه ها؛ این مفاد اصلی پیمان نامه حقوق کودک است که درباره حق بقا و رشد همه جانبه آنچه بسیار مهم است درنظر گرفتن همه ابعاد رشد کودک؛ رشد جسمی، رشد عاطفی، رشد شناختی و رشد اجتماعی کودک است. در همه این موارد و در بررسی این حقوق مهم ترین اصل سلامت کودک است که حق زیربنایی حقوق کودک است و در 41 ماده دیگر تسری پیدا می نماید. در بخش سلامت و عدم تبعیض، چین حقی این معنی را دارد که کودک در محیط بدون تبعیض رشد کند و با توجه به توانمندی های کودک دولت، مدرسه و خانواده زمینه رشد و خلاقیت کودک را فراهم کند. مهم ترین نکته این است که کودک بتواند کودکی کند و دوران کودکی خود را کودکی کند. بزرگسال کوچک شده در گذشته رایج بوده و از کودک کار هایی را می خواستند که فرد بزرگسال انجام دهد، اما آنچه الان برای فعالان حقوق کودک مطرح است کودکی کردن بچه ها است.

مدیرعامل انجمن حمایت از حقوق بچه ها درباره مواردی که این روز ها با نام و هدف حمایت از آینده کودک و فراهم کردن زمینه پیشرفت معمولا از سوی والدین مطرح می گردد، اما در عمل اجحاف در حق کودک است، هم می گوید: پیمان نامه حقوق کودک نظرش این است که ما بیش از هر چیز استقلال کودک را به رسمت بشناسیم و از نظریات خودش برای پیشرفت و رشد استفاده کنیم و این نظریات را درنظر بگیریم. هر کودکی حق دارد یک خانواده مطلع داشته باشد که آن خانواده بتواند با درنظر گرفتن اصول بالا مثل عدم تبعیض و... زمینه رشد را برای کودک فراهم کند. اینکه بچه من برترین است، بااستعدادترین است و... در تعارض با حقوق کودک است و ما از خانواده ها می خواهیم که از بچه ها برای تامین معاش خانواده استفاده نگردد؛ چه به وسیله کار (کودک کار) و چه به وسیله اینستاگرام.

پژوهش درباره رفتار هایی مانند اپیلاسیون بچه ها یا جراحی های زیبایی هم می گوید: در واقع از آنجا که هر فرد تا 18 سال در دسته کودک قرار می گیرد و در این دوران تا زمانی که بتواند تصمیم گیری کند ما نمی توانیم سلامت کودک را به هر دلیلی به خطر بیندازیم و همه این ها با هر هدفی که باشد، چون سلامت کودک را به خطر می اندازد در تعارض با حقوق کودک است که دلیل آن هم تبعیض است. یعنی ریشه آن تبعیض است و وقتی که شما الگو تعریف می کنید و یک زیبایی معین تعریف می کنید خود به خود جامعه به این سمت سوق پیدا می نماید. متاسفانه بچه هنگامی که به جهان می آید با ترین ها شناخته می گردد؛ زیباترین و فلان و همین ها در تعارض با حقوق کودک است و این تبعیض الگو می سازد و این الگو ها هم زمینه اجحاف در حق بچه ها است.

پرونده خبرساز پدر آرات

فرقی نمی نماید تعریف یا تخریب، هر اتفاقی می تواند برای یک اینفلوئنسر اینستاگرامی که در حال کسب عایدی از صفحه مجازی است مثبت باشد. یکی از این اینفلوئنسر ها آرات حسینی است که صفحه او به وسیله محمد حسینی پدر آرات اداره می گردد. صفحه ای پر از حرکات نمایشی که به وسیله آرات انجام می گردد. آنطور که پدرش در مصاحبه با رسانه ها گفته است او از یک ماهگی استعدادی عجیب داشته است. از آن یک ماهگی حالا 10 سال گذشته است و آرات با یک صفحه مجازی با 6 میلیون دنبال نماینده یکی از معروف ترین چهره های ایرانی است. چهره ای که به یاری پدر و بر پایه اصول جذب فالوئر ساخته شده است. ایجاد خبر و حواشی هم یکی از این راه ها بوده و هست.

اخباری مانند قرارداد بستن با تیم فوتبال بارسلونا که نشد و محمد حسینی گفت: این بحث بود و مذاکراتی هم شد منتها به خاطر اینکه بنا به قوانین فیفا قرارداد حرفه ای بین باشگاه و بازیکن در 16 سالگی بسته می گردد نشد قرارداد ببندیم. البته آن روز ها آرات بین قرارداد با تیم فوتبال لیورپول و بارسلونا بود که آن هم نشد و در آخرین خبر او به باشگاه سپاهان اصفهان رفت. اما به تازگی محمدعلی بصیریان مدیر آموزشگاه سپاهان گفته است صفحات رشدی آرات بسته شده است و فشار هایی که به او از طرف پدرش وارد می گردد باعث شده آرات در معرض خطر قرار بگیرد. بصیریان از توقعات عجیب پدر او از باشگاه سپاهان می گوید و اینکه محمد حسینی نگاه بیزینسی به فرزند خود دارد. این اولین بار نیست که چنین اظهاراتی در رابطه با محمد حسینی مطرح می گردد، اما تمام این جملات و نقدها برای او و صفحه ای که در فضای مجازی اداره می نماید تنها به بیشتر دیده شدن او و عایدی بالاتر ختم شده است.

امروز آرات های مخفی زیادی در جامعه داریم

غفار تشکری شاد روانشناس ورزشی در پاسخ به سوال این که آیا با این روشی که پدر آرات برگزیده می توان انتظار داشت در آینده او ورزشکاری حرفه ای گردد، می گوید: ما در جهان شیوه ای به نام فرزندپروری ورزشی داریم که این فرزندپروری در نهایت با بررسی و گرفتن سبقه از پدر و مادر و گرفتن تست های اسکلتی و حرکتی و بعد بررسی ذهنی کودک اتفاق می افتد. در واقع از طرف کارشناسان به خانواده پیشنهادی برای رفتن در ورزش استقامتی، سرعتی، رزمی یا رقابتی ارایه می گردد و بعد از انتخاب نوع ورزش یک سری قالب های رفتاری به پدر و مادر پیشنهاد داده می گردد تا فرزند آنان در مسیر ورزشی قرار بگیرد.

تشکری شاد معتقد است کاری که پدر آرات در حال اجرا آن است بهره کشی ورزشی یا بهره کشی از کودک است و در نهایت بدون توجه به شرایط روانی و جسمی آرات تمرینات و مسیری در نظر گرفته شده که داستان با آن چیز اصولی فرق دارد. او با اشاره به ویدیو هایی که از آرات منتشر می گردد معتقد است آرات در نما هایی از ویدیو های منتشر شده یک به هم ریختگی روانی و آسیب دیدگی را نشان می دهد. تشکری شاد می گوید: به جرات می توان گفت کاری که پدر آرات انجام می دهد هیچ شباهتی با روش فرزندپروری ورزشی ندارد. در نهایت پشت این شرایط منفعت مالی و یک جوری تربیت برای بردن یک جایزه است. اگر مصاحبه مدیر سپاهان را در نظر بگیریم نشان می دهد که با یک فاجعه روبه رو هستیم. فارغ از آسیب های روانی که آرات در بزرگسالی با آن روبه رو خواهد شد. اگر حرف های مدیر سپاهان بر مبنای علمی زده شده باشد نه جدال های فضای، مجازی باید گفت جان آرات در خطر است.

غفار تشکری شاد روانشناس ورزشی با اشاره به اینکه در به وجود آمدن این شرایط تنها پدر او مقصر نیست، می گوید: متاسفانه ما و خیلی از مردم به شکل اغراق آمیزی او را دنبال کردیم و متاسفانه آن طور که مشاهدات من می گوید ما امروز آرات های مخفی زیادی در جامعه داریم. زیاد شدن این رویه فرزندپروری به این دلیل رخ داده که تصویری که از آرات مخابره می گردد یک تصویر زیبا است. این ذوق زدگی بیمارگونه برای نشان دادن توانایی های یک کودک در شبکه های اجتماعی باعث شده آرات های زیادی ر جامعه به وجود بیایند که ما نه آن ها را می بینیم نه صدای آن ها می شنویم نه به این شکل سروصدا دارند.